Κατά το υπερηχογράφημα β’ επίπεδου, ελέγχεται η δομή των άνω άκρων (χεριών). Ένα κοινός τρόπος για να ελεγχθεί το μήκος είναι η μέτρηση του μήκους του βραχιόνιου οστού (κόκκαλο του μπράτσου).

Ως βραχύ (κοντό) ορίζεται το βραχιόνιο οστό όταν το μήκος του βρίσκεται εκτός φυσιολογικών ορίων για την ηλικία κύησης. Τα φυσιολογικά όρια απεικονίζονται σε νορμογράμματα (καμπύλες), τα οποία δείχνουν την φυσιολογική ανάπτυξη του βραχιόνιου κατά την διάρκεια της κύησης.

Η απεικόνιση του βραχιόνιου γίνεται με κάθετη πρόπτωση της δέσμης των υπερήχων, ώστε να απεικονίζεται όλο το οστό και να είναι ορατοί οι επιφύσιοι χονδροί (επιφύσεις). Ωστόσο, οι επιφύσεις δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στη μέτρησή του.

Γενικά,  το βραχύ βραχιόνιο είναι μια φυσιολογική παραλλαγή του εμβρύου. Όπως κάποιοι ενήλικες είναι ψηλότεροι και κάποιοι κοντύτεροι, έτσι και στα έμβρυα κάποια είναι κοντύτερα από αλλά. Αυτό, βεβαία, έχει να κάνει και με το ύψος των γονέων. Ένα έμβρυο με βραχύ βραχιόνιο οστό προέρχεται, συνήθως, από γονείς κοντού αναστήματος και θεωρείται αυτομάτως λιγότερο «ύποπτο».

Ένα τέτοιο εύρημα αποτελεί δείκτη μέτριας βαρύτητας για χρωμοσωμικές ανωμαλίες, αυξάνοντας τον κίνδυνο ύπαρξης τους κατά 4 φορές.  Γι’ αυτό και μας υποχρεώνει να συστήσουμε περαιτέρω καρυοτυπικό έλεγχο με αμνιοπαρακέντηση.

Τέλος, είναι απαραίτητος ο επανέλεγχος του μήκος των μακρών οστών καθ’ όλη τη διάρκεια της κύησης, ώστε να αποκλειστούν τυχόν σκελετικές δυσπλασίες που είναι εμφανείς μόνο κατά το τρίτο τρίμηνο, αλλά και επανέλεγχος της ανάπτυξης του εμβρύου, ώστε να αποκλειστεί τυχόν επιβράδυνση της ανάπτυξης του (IUGR).