Όταν η πρόσφυση του ομφάλιου λώρου είναι υμενική και η θέση εισαγωγής στου υμένες βρίσκεται μπροστά από το προβάλλον μέρος του εμβρύου, κάνουμε λόγο για προδρομικά αγγεία.

Η συχνότητα  εμφάνισης αυτής της επιπλοκής είναι 1 ανά 2000-3000 τοκετούς και συνήθως συσχετίζεται με πλακούντα χαμηλής θέσης. Τα αίτια της είναι άγνωστα, είναι όμως συχνότερη στις πολύδυμες κυήσεις ή σε περιπτώσεις ύπαρξης παραπλακούντα.

Η ανίχνευση είναι δυνατή με Doppler υπερηχογραφία και χρήση  χρώματος (Color Doppler) όπου απεικονίζεται η πορεία των ομφαλικών αγγείων να εισάγονται από τον ομφάλιο λώρο στους υμένες  και να διέρχονται μπροστά από το προβάλλον μέρος του εμβρύου ή, συχνά, μπροστά από το έσω τραχηλικό στόμιο. Συχνά, είναι χρήσιμο να πραγματοποιηθεί υπερηχογράφημα  για να επιβεβαιωθούν τα παραπάνω ευρήματα.

Κατά την διάρκεια του τοκετού, και προτού γίνει ρήξη των υμένων, μπορεί να υπάρχουν συμπτώματα βραδυκαρδίας του εμβρύου λόγω συμπίεσης των αγγείων από το προβάλλον μέρος του.  Η ρήξη των υμένων συνεπάγεται ταυτόχρονη ρήξη των προδρομικών αγγείων,  που αποτελεί μια ιδιαιτέρως σοβαρή επιπλοκή η όποια θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του εμβρύου σε ένα ποσοστό 50-75%.

Έρευνες αναφέρουν ότι στις περιπτώσεις που η διάγνωση έγινε προγεννητικά, η εγκυμοσύνη εξελίχτηκε φυσιολογικά και η βιωσιμότητα των εμβρύων ήταν περίπου 97%, σε σύγκριση με το 48% των περιπτώσεων που  δεν είχαν διαγνωστεί.

Η πρακτική που συνιστάται στις περιπτώσεις προδρομικών αγγείων είναι η προγραμματισμένη καισαρική τομή, ώστε να διασφαλιστεί η επιβίωση του εμβρύου.