Κατά τον έλεγχο του γαστρεντερικού ενός εμβρύου γίνεται έλεγχος των εντέρων του για τυχόν  υπερηχογένεια.

Το λεπτό έντερο εμφανίζει σε κάποια σημεία του πανομοιότυπη ηχογένεια (ασπρίλα) με αυτή των οστών του εμβρύου. Η ηχογένεια αυτή κατηγοριοποιείται ανάλογα με την ένταση της σε 3 κατηγορίες (ήπια, μέτρια και βαριά).

Η διάγνωση είναι δυνατή μόνο μετά τη 18^η εβδομάδα της κύησης, καθώς νωρίτερα σχεδόν όλα τα έμβρυα παρουσιάζουν αυτό το χαρακτηριστικό.  Επίσης, μεγάλη βαρύτητα πρέπει να δίνεται στη ρύθμιση του μηχανήματος υπερήχων, διότι μπορεί να δίνετε ψευδώς η ύπαρξη υπερηχογένειας, αν η ενίσχυση του υπερηχογραφικού σήματος (gain) είναι αυξημένη.

Η προαναφερόμενη κατάσταση ανευρίσκεται στο 0.2-1.8% όλων των κυήσεων και μπορεί να συσχετίζεται με χρωμοσωμικές ανωμαλίες, κυστική ίνωση, ενδοαμνιακή αιμορραγία, συγγενή λοίμωξη, εντερικές διαμαρτίες και υπολειπόμενη ανάπτυξη εμβρύου (IUGR).

Η συχνότερη όμως αιτία υπερηχογένειας του εντέρου είναι η ενδοαμνιακή αιμορραγία. Και αυτό γιατί το έμβρυο καταπίνει μικρή ποσότητα αίματος, η όποια όταν φτάσει στο έντερο παράγει έντονη ηχογένεια. Η παραπάνω κατάσταση υφίσταται συχνά στις μητέρες με πρόσφατη κολπική αιμορραγία. Για την αξιολόγηση της είναι σημαντική η σωστή καταγραφή ιστορικού.  Η ασθενής πρέπει να ερωτηθεί για ιστορικό ιογενούς λοίμωξης ή τραύματος κατά την διάρκεια της παρούσας εγκυμοσύνης και για οικογενειακό ιστορικό γενετικών νοσημάτων, όπως η κυστική ίνωση.

Ένα τέτοιο εύρημα αποτελεί δείκτη μέτριας βαρύτητας για χρωμοσωμικές ανωμαλίες και αυξάνει κατά 3 φορές τον κίνδυνο ύπαρξης τους.  Συνιστάται περαιτέρω καρυοτυπικός έλεγχος με αμνιοπαρακέντηση ενώ προτείνεται εξέταση ανίχνευσης του γονιδίου της κυστικής ίνωσης (CFTR gene), με λήψη εμβρυικών κυττάρων, ώστε να αποκλειστεί η νόσος, αλλά και  μια αιματολογική εξέταση TORCH διότι το παρόν εύρημα συσχετίζεται με  συγγενείς λοιμώξεις.  Τέλος, συστήνεται υπερηχογράφημα ανάπτυξης κατά το 3^ο τρίμηνο (στις 30-32 εβδομάδες κύησης) ώστε να αποκλειστεί επιβραδυνόμενη ανάπτυξη του εμβρύου